Verenigingen en raden van vandaag zijn anders dan die van pakweg 30 jaar geleden. Dat is logisch, want als een vereniging doet wat ze zegt te doen, ‘mensen verenigen’, dan kom je meteen tot de essentie van dit verhaal. Het gaat over de mensen. Het gaat over de mensen van vandaag, niet over die van 30 jaar geleden.
Iedereen is kind van zijn tijd. Wij leven in een tijd van kansen, dat zit ons wel mee. Iedereen die dat wil, kan zijn kans grijpen en er iets mee doen. En er zijn veel kansen om te grijpen. We kunnen allemaal Homo Universalis zijn, of het op zijn minst worden. Want wat vandaag niet is, kan nog worden. Een lerende maatschappij, dat zijn wij.
Alleen al in Mortsel zijn er meer dan 100 verenigingen waar je jezelf, of een deeltje van jezelf kan ontwikkelen. Je kan gaan sporten, je kan je culturele zelve bijschaven en je kan je sociale skills ontwikkelen, van heel erg jong al.
En het beste van al, je kan kiezen. Je kan zoeken, kiezen, proeven, twijfelen, rondkijken, verrast worden… en terug kiezen. Je wordt beïnvloed door de mensen rondom je, door mensen in je buurt, of in je sociale netwerk – want hoe groot is die buurt van je eigenlijk? Welke ‘Influencers’ volg jij en wie brengt jou op nieuwe ideeën? Nooit gedacht dat je een opruimcursus ging volgen, waarschijnlijk, totdat Marie Kondo op je digitale pad kwam.
Maar dus, daar sta je dan, als vereniging, of als adviesraad, met een publiek dat niet echt meer altijd op zoek is naar een levenslange verbintenis, dat naast jouw aanbod ook gebruikmaakt van wat heel veel andere spelers op de markt aanbieden…, en bovendien te pas en te onpas geïnspireerd wordt door één of andere hype en tijdelijk niet meer tot bij jullie geraakt.
Dat is de context waarin jullie het moeten doen. Niet evident. Anders dan 30 jaar geleden. Maar slechter? Neen. Zeker niet.
Want ook het decor is veranderd, we spelen al lang niet meer op één of andere set van ‘De Collega’s’. Hoe schoon die sepiakleuren ook zijn, de ambtenarij is opgefrist, en dit zowel op Vlaams niveau als op het lokale gebied, hier in Mortsel.
We moderniseerden de structuren waarbinnen we werken. We maakten het eenvoudiger, zodat we ons niet constant zouden vastlopen op regels en artikels en uitzonderingsgevallen. We zochten naar een meer gelijkvormig beleid, iets wat over de muren van de verschillende domeinen kon ingezet worden. We creëerden meer ruimte voor inspraak, voor participatie. Want wie zijn wij om het beleid alleen te maken. Het gaat, zoals gezegd, om jullie, en om de mensen die jullie verenigen.
Het resultaat zijn een aantal reglementen met een transparante en eenvormige structuur die mee zijn met hun tijd. Met een eerlijke basis om van te vertrekken. Creativiteit wordt aangemoedigd, maar sommige verenigingen sprongen in het verleden wel heel creatief om met de interpretatie van de subsidiewetgeving. We smoren deze creativiteit niet in de kiem maar bieden met deze nieuwe reglementen een kader waarbinnen elke verenigingen eigen accenten kan leggen, een kader waarin mensen keuzes kunnen maken om al dan niet inspanningen te doen die voor hen en hun vereniging interessant zijn.
We maakten dit kader samen met jullie. Jullie werkten in de vorige bijeenkomsten van Atelier P samen en kwamen tot waardevolle input die ervoor zorgde dat we vandaag hier staan. De eerste stappen in dit proces hebben we samen gezet, tijd om nu verder te gaan en jullie de kans te geven om keuzes te maken.